من آدم روابطم. آدم آدمها. آدم دوست ها. آدم فامیل.
با آدم ها که هستم شادم. من آدم اجتماعم.
حرف روز تولد بود. و صفحه ی "متولدین دی ماه" در فیص بوک.
و اینکه بعضی وقت ها نوشته هاش چقدر شبیه ما دی ماهی هاست.
که ناراحت نمی شیم، نمی شیم، نمی شیم، اما وقتی آدمی، رابطه ای،
دوستی از چشممون بیوفته به طرفه العینی از زندگیمون حذف می شه.
بعد دردم اومد. از به خاطر آوردن رفاقت هایی که بیش از توانم حتی
براشون خرج کردم. و آدمهایی که قلبم براشون می لرزید از بس که
دوستشون داشتم. اما افتادند. یک دفعه. هزار تیکه شدند
. بعد هم رفتند قاطی خاکروبه ها. یک دی ماهی وقتی به این مرحله می رسه
خیلی درد می کشه. انگار که عزیزش رو زیر خاک بکنه.
من آدم روابطم.
دردم میاد که روابطم رو خاک کنم. اما یک دی ماهی، مغرور هم هست.
هیچوقت با غرور یک دی ماهی شوخی نکنید.
دی ماهی تحمل بی محلی نداره. یکهو رو برمی گردونید و
می بینید کنارتون نیست. توی سکوت رفته...
وقتـــی نخـــواستنـت...